Dag 11 Rincõn de la Vieja -Granada

Gisteren nog vergeten te vermelden dat we een jarige in ons midden hadden en Monica had een mooie grote taart voor Luus geregeld. Uiteraard werd er nog even voor haar gezongen, en de taart werd het toetje.
Om 6.30 hebben we de koffers al weer in de bus, want we willen vroeg vertrekken naar Nicaragua. Als we tijdig bij de grens zijn, kunnen we geluk hebben dat we de grote massa voor zijn en dat we minder tijd verliezen. Om 7.20 zijn we onderweg en een uur later bij de grens. We hebben geluk en kunnen zo door naar het eerste loket. Daarna koffers ophalen bij de bus en afscheid nemen van onze geweldige chauffeur Gorge! Hij gaat ons vandaag verlaten en terug naar San José, en de rest van de reis gaan we verder met een Nicaraguaanse bus. Jammer want een betere chauffeur kunnen we ons niet wensen.
Wij gaan door de volgende controle, daarna een temperatuur controle op ebola en dan moeten we de passen inleveren bij de reisleidster. De koffers kunnen we vast inladen in de bus, maar deze is zo klein dat deze via het zijraam naar binnen moeten. Monica gaat het verder regelen bij de douane van Nicaragua en belasting betalen en dan komt een beambte ons persoonlijk weer het paspoort overhandigen. Yes we zijn de grens gepasseerd en kunnen de bus in, maar na 50 meter hebben we de volgende controle. Als hier blijkt dat alles in orde is mogen we eindelijk onze weg vervolgen. We zitten behoorlijk opgepropt en Wilma en ik hebben nog net plaats achter tussen de koffers, we voelen ons als een sardientje in een blik.
We maken nog een hele korte stop en 1.5 uur later komen we aan in Granada. We zien onderweg dat hier nog veel meer armoede is dan in Costa Rica, veel mensen hebben alleen water uit de put en het toilet is niet meer dan een gat in de grond, om over de "woning" maar niet te spreken. Het verkeer bestaat vooral uit zeer oude auto's, oude Amerikaanse schoolbussen in allerlei kleuren, ossenkarren, paard en wagen en ook hebben vele een tuk tuk. Ongelofelijk voor ons, hoe zij kunnen leven in deze armoede.
Als we Granada binnen rijden zien we een bonte mengeling van kleuren en mensen. De huizen hebben de meest gekke kleuren of ze zijn al jaren niet meer geverfd. We kijken onze ogen uit. Ook zien we de vele paardenkoetsen waar je een rondleiding mee kunt doen, en paard en wagen is voor sommige nog het dagelijkse transportmiddel. Ik moet zeggen de eerste indruk verteld ons dat we in een bijzondere stad zijn. Aangekomen bij het hotel, zien we een bijzonder leuk hotel, in Spaanse stijl met een leuk zwembadje. Wij hebben het geluk dat we een kamer krijgen bij het zwembad en we moeten minstens 3 meter lopen tot aan het zwembad, hoe slecht kun je het treffen.
Een klein half uurtje later gaan we met z'n allen in de stad eten en Monica heeft een heel leuk en goed restaurant voor ons uitgezocht. Het eten is prima, en een pilsje bij 33 graden smaakt ook goed. Daarna wandelen we nog ruim een half uur door Granada en het gaat super goed met Gerrit. We willen niet overdrijven vandaag en besluiten even lekker te gaan zwemmen. Uiteindelijk is bijna iedereen aan het zwembad. Om 17.30 worden we aan het zwembad verwacht voor een welkomstdrankje, een cola met de plaatselijke rum of te wel een Cuba Libre. We blijven nog een tijdje gezellig kletsen en rond de klok van 19.00 uur lopen we de stad in om een hapje te eten. We komen uiteindelijk bij de Mexicaan terecht, en het smaakt prima. We zitten hier nog niet goed en wel op het terras, of de eerste muzikanten bieden zich al aan. Wij bedanken vriendelijk, en als een klein half uurtje later de muziek uit een grote box voor ons terras begint te spelen, zeg ik meteen: dit overkomt ons nu weer! Het blijkt een groep zeer jeugdige breakdancers te zijn onder begeleiding van een iets ouder persoon. We hebben juist ons eten, maar hebben eigenlijk geen tijd om te eten. Wat een wervelende show, de jongens konden wel van elastiek zijn, super knap wat ze laten zien en wij genieten hiervan volop. Uiteraard komt het bekende petje voorbij, maar we vinden dat ze het dik verdiend hebben.
Na het eten lopen we nog een rondje door de stad en gaan nog even langs de ijssalon, voor we weer terug wandelen naar ons hotel. We kletsen nog even met wat medereizigers en besluiten dat het weer bedtijd is, dus bij deze, welterusten.