Dag 13 Granada

Voor de afwisseling gaan we vandaag nog een boottochtje maken van ongeveer 2 uur over het meer van Nicaragua, hier bij Granada. Om 9.00 uur staat de bus voor de deur inclusief plaatselijke gids en we gaan met 8 personen en onze reisleidster Monica. Na een 10 minuten komen we aan bij het meer en gaan we aan boord van ons bootje. Het blijkt dat dit het enigste meer ter wereld is waar haaien leven, en vroeger heeft het in verbinding gestaan met de zee, vandaar.
We zien weer een prachtige natuur met ontzettend veel mooie vogels en op enkele van de 365 eilandjes leven ook apen. Prachtig om te zien, helaas is een apensoort gebonden aan het eilandje waarop ze verblijven, omdat ze het water schuwen. Deze soort is hier terecht gekomen omdat ze bij de mensen in gevangenschap leefden, maar of ze nu beter af zijn betwijfelen we. De overige kunnen wel zwemmen en gaan vaak naar een ander eiland. Onderweg bezoeken we nog een oud fort, dat vroeger dienst deed als uitzicht post. We genieten weer volop en rond de klok van 11.30 zijn we weer terug bij het hotel.
We besluiten meteen de stad in te gaan om deze te verkennen en dat doen we met de paardenkoets. Jullie denken natuurlijk wat een luiaards. Maar wij houden rekening met Gerrit die niet te veel moet lopen, en ik moet zeggen met een temperatuur van 35 graden een super idee, toch? Wij vinden het best een strak plan van onszelf. We maken diverse stops o.a. bij een sigarenfabriek. Na de tocht is het lunchtijd en we zien een leuk zaakje. Als we plaats nemen op het terras en al iets te drinken hebben besteld, blijkt dat we bij de buurman op het terras zitten. Als we aangeven dat we iets willen eten van de andere zaak, blijkt dit geen enkel probleem, iets dat bij ons nooit zou lukken. Ook afrekenen moeten we op 2 verschillende plaatsen doen!
Hierna gaan we de plaatselijke markt bezoeken, echt onwerkelijk wat we hier nog zien, dit kun je niet omschrijven, dat moet je beleven. Dat mensen zo nog kunnen leven en werken. Als we het wel gezien hebben lopen we langzaam richting het hotel, hoog tijd voor het zwembad. Uiteraard geven we Gerrit even de tijd om uit te rusten op het terrasje, elk nadeel heeft tenslotte zijn voordeel.
De rest van de middag is het zwembad ons domein, en tegen de klok van 19.30 uur gaan we weer richting centrum voor onze laatste avond in Nicaragua. We wandelen door het centrum en worden aangesproken door de "portier" van een restaurant waar een groot gedeelte van de groep de vorige 2 avonden heeft gegeten. We bekijken de kaart en besluiten hier te gaan eten. Eenmaal binnen zit er al een kakkerlak op onze tafel. Deze wordt met zachte drang verjaagd en we bekijken de kaart. Het duurt meer dan 10 minuten voordat zich een kelner bij ons meldt, en als we de bestelling willen doorgeven snapt hij er niks van. De drank lukt wel, maar het eten is erg moeilijk want hij spreekt geen woord Engels. Als we vragen of er misschien een Engels sprekende kelner aanwezig is draait hij zich om en loopt weg. Hij geeft het bonnetje met de bestelling van de drank af en gaat ander werk doen. Wij kijken even de kat uit de boom en vinden het welletjes geweest. We staan op en lopen naar buiten, waar de portier ons verbaasd aan kijkt en vraagt wat er aan de hand is. Wij zeggen tegen hem dat ze niet eens Engels spreken en dat het wel erg lang duurt voor iemand eens bereid is om ons te helpen en lopen meteen door, want we hebben geen zin in een discussie. We gaan tegenover naar een grillrestaurant en daar worden we vriendelijk en correct geholpen. Het eten is hier heerlijk en we zijn het er met z'n vieren over eens dat dit een zeer goede keus is geweest, en we zijn blij dat het zo gelopen is. We nemen nog een extra drankje en maken al ons Nicaraguaans geld op. Dan is het ook weer tijd om richting het hotel te gaan, zodat ik nog even mijn verslag kan maken. Daarna tijdig naar bed, want morgenvroeg moeten we alweer om 6.30 uur de koffers inleveren en vertrekken we naar Samara in Costa Rica, helaas alweer de laatste bestemming van deze schitterende reis. Voor nu welterusten en tot morgen.